نکات مهم درهرس درختان گردو

تربیت و هرس درخت:

هرس درختان گردو شامل حذف شاخه های خشک شده و خسارت دیده و بیمار و همچنین شاخه های با زاویه حاده که مانع رسیدن نور و هوا می شوند، می باشد.

شاخه برداری ( تنک کردن):

شاخه برداری برای بازکردن ، تنک کردن تاج و کنترل بلندی درخت بکار میرود. شاخه برداری با کاستن از چوب ، رقابت برای مواد غذائی را کاهش داده و در مجموع سبب تقویت شاخه های باقیمانده میشود. شاخه ها به طور کامل با بریدن آن در محل اتصال به شاخه اصلی بايستي حذف شوند.

سربرداری:

حذف قسمتی از یک شاخه ، هرس سربرداری است. سربرداری بیشتر از شاخه برداری سبب تقویت رشد منطقه ای و درخت میشود، چون جوانه های باقیمانده را از غلبه جوانه انتهائی آزاد میکند و به دلیل اینکه جوانه ها در نزدیکی نوک شاخه تجمع دارند سربرداری تعداد نسبتاً زیادی از نقاط رشد بالقوه را حذف کرده و بنابراین جوانه های باقیمانده را تحریک می کند. حذف انتهای شاخه به این معنی است که کربوهیدراتهای ذخیره شده در قسمت پائین شاخه هنوز برای نقاط رشد قابل دسترسی است.

زمان هرس درختان گردو:

هرس باروري به دو بخش تقسيم مي‌گردد : الف ) هرس خشك، ب) هرس سبز

هرس زمستانه (خواب) درختان گردو:

هرس خشك در اواخر زمان خواب درختان گردو يعني ماههاي بهمن و اسفند و قبل از بيدارشدن درختان انجام مي‌گيرد كه شامل حذف شاخه‌هاي اضافي، خشك و سرمازده مي باشد.

هرس تابستانه (سبز) درختان گردو:

هرس سبز تقريباً‌ در تمامي ماههاي رشد درخت، جز زماني كه شدت تابش آفتاب شديد است (خرداد ، تير و مرداد) انجام مي‌گيرد و شامل حذف شاخه‌هاي مزاحم، خشک شده و آلوده مي‌باشد.حذف آنها در ماههاي شهريور و اوايل مهر نيز به دليل رقابت با ميوه در جذب مواد غذايي، جهت افزايش وزن ميوه در سال جاري ا هميت زيادي دارد.

 

  بیشتر بخوانید:
شرایط احداث باغ گردو
تغذیه درخت گردو
آفات گردو و روش های کنترل آن

 

عوامل مؤثر بر هرس درختان گردو:

– حفظ تعادل و توازن مناسب بین اندام های رویشی و زایشی درخت برای دستیابی به عملکرد و کیفیت مناسب در هر سال

– دریافت میزان نور کافی توسط برگ ها و میوه ها

– توزیع یکنواخت اندامهای بارده در تاج درخت

– کنترل ارتفاع و گستردگی و قدرت درخت

– تولید میوه با کیفیت و اندازه مناسب

– حذف شاخه های شکسته شده و یا بیمار

– توزیع یکنواخت شاخه های باردهنده در سراسر تاج درخت

هرس فرم درختان گردو:

گردو اصولا درختي حجيم و گسترده است كه بيش از هر درخت ميوه ديگري به نور نياز دارد. لذا هرس درختان گردو اهميت بسزايي دارد. هر ساله مي توان با حذف شاخه هاي اضافي و نرك ها، سلامت درخت ها را تامين و از كاهش اندازه ميوه جلوگيري كرد. هرس درختان گردو در مناطق سرد معمولا از اسفند تا فروردين همه سال انجام مي گيرد.

براي هرس درختان جوان گردو نياز به شناخت نوع عادت باردهي ارقام و نحوه رشد مي باشد.ارقام با باردهي انتهايي به شكل جامي كلاسيك و ارقام با باردهي جانبي به شكل محوري هرس مي شوند. در انواع حدواسط ( ارقامي که روي شاخه جانبي نيز 5 تا 10 درصد بار مي دهند) هرس ممكن است به شكل جانبي يا محوري انجام گيرد.

در هرس درختان بارده نيز كه داراي باردهي انتهايي مي باشند، عمليات هرس شامل كاهش تراكم شاخه هاي اضافي است اما در ارقامي داراي باردهي جانبي به خاطر توليد مقدارزياد محصول رشد شاخه ها متوقف مي شود، لذا با حذف انتهايي تعداد زيادي از شاخه هاي جديد در اطراف درخت، محصول را كاهش تا رشد رويشي شاخه ها افزايش يابد.اين ارقام بايد به شدت سرزني شوند.

بهترین روش هرس فرم درخت گردو، هرس جامی با محور تغییر یافته (Modified-Central- Leader ) می باشد که در سال دوم 5-3 بازوی اصلی از جوانه های زیرین در جهات مختلف و بفواصل حداقل 30 سانتی متر از همدیگر انتخاب می شوند که اسکلت اصلی درخت را تشکیل می دهند.

این شاخه ها بایستی حداقل 30 سانتی متر از همدیگر فاصله داشته و در جهات مختلف قرار داشته باشند. عملیات هرس بایستی طوری انجام شود که در نهایت درخت به فرم هرس جامي با محور تغيير يافته و با شکل متقارن درآید.

معمولاً در ارقام با باردهی انتهایی عملیات هرس تا سال چهارم انجام می شود و بعد از سال چهارم هرس، تنها به حذف شاخه های زائد و خشک شده محدود می گردد، لیکن در ارقام با باردهی جانبی، هرسال یک سوم انتهایی شاخه ها هرس شده و در تمامی مراحل محل هرس با چسب باغبانی پوشانده می شود.