نکات مهم درهرس درختان گردو

تربیت و هرس درخت:

هرس درختان گردو شامل حذف شاخه های خشک شده و خسارت دیده و بیمار و همچنین شاخه های با زاویه حاده که مانع رسیدن نور و هوا می شوند، می باشد.

شاخه برداری ( تنک کردن):

شاخه برداری برای بازکردن ، تنک کردن تاج و کنترل بلندی درخت بکار میرود. شاخه برداری با کاستن از چوب ، رقابت برای مواد غذائی را کاهش داده و در مجموع سبب تقویت شاخه های باقیمانده میشود. شاخه ها به طور کامل با بریدن آن در محل اتصال به شاخه اصلی بایستی حذف شوند.

سربرداری:

حذف قسمتی از یک شاخه ، هرس سربرداری است. سربرداری بیشتر از شاخه برداری سبب تقویت رشد منطقه ای و درخت میشود، چون جوانه های باقیمانده را از غلبه جوانه انتهائی آزاد میکند و به دلیل اینکه جوانه ها در نزدیکی نوک شاخه تجمع دارند سربرداری تعداد نسبتاً زیادی از نقاط رشد بالقوه را حذف کرده و بنابراین جوانه های باقیمانده را تحریک می کند. حذف انتهای شاخه به این معنی است که کربوهیدراتهای ذخیره شده در قسمت پائین شاخه هنوز برای نقاط رشد قابل دسترسی است.

زمان هرس درختان گردو:

هرس باروری به دو بخش تقسیم می‌گردد : الف ) هرس خشک، ب) هرس سبز

هرس زمستانه (خواب) درختان گردو:

هرس خشک در اواخر زمان خواب درختان گردو یعنی ماههای بهمن و اسفند و قبل از بیدارشدن درختان انجام می‌گیرد که شامل حذف شاخه‌های اضافی، خشک و سرمازده می باشد.

هرس تابستانه (سبز) درختان گردو:

هرس سبز تقریباً‌ در تمامی ماههای رشد درخت، جز زمانی که شدت تابش آفتاب شدید است (خرداد ، تیر و مرداد) انجام می‌گیرد و شامل حذف شاخه‌های مزاحم، خشک شده و آلوده می‌باشد.حذف آنها در ماههای شهریور و اوایل مهر نیز به دلیل رقابت با میوه در جذب مواد غذایی، جهت افزایش وزن میوه در سال جاری ا همیت زیادی دارد.

  بیشتر بخوانید:
شرایط احداث باغ گردو
تغذیه درخت گردو
آفات گردو و روش های کنترل آن

عوامل مؤثر بر هرس درختان گردو:

– حفظ تعادل و توازن مناسب بین اندام های رویشی و زایشی درخت برای دستیابی به عملکرد و کیفیت مناسب در هر سال

– دریافت میزان نور کافی توسط برگ ها و میوه ها

– توزیع یکنواخت اندامهای بارده در تاج درخت

– کنترل ارتفاع و گستردگی و قدرت درخت

– تولید میوه با کیفیت و اندازه مناسب

– حذف شاخه های شکسته شده و یا بیمار

– توزیع یکنواخت شاخه های باردهنده در سراسر تاج درخت

هرس فرم درختان گردو:

گردو اصولا درختی حجیم و گسترده است که بیش از هر درخت میوه دیگری به نور نیاز دارد. لذا هرس درختان گردو اهمیت بسزایی دارد. هر ساله می توان با حذف شاخه های اضافی و نرک ها، سلامت درخت ها را تامین و از کاهش اندازه میوه جلوگیری کرد. هرس درختان گردو در مناطق سرد معمولا از اسفند تا فروردین همه سال انجام می گیرد.

برای هرس درختان جوان گردو نیاز به شناخت نوع عادت باردهی ارقام و نحوه رشد می باشد.ارقام با باردهی انتهایی به شکل جامی کلاسیک و ارقام با باردهی جانبی به شکل محوری هرس می شوند. در انواع حدواسط ( ارقامی که روی شاخه جانبی نیز ۵ تا ۱۰ درصد بار می دهند) هرس ممکن است به شکل جانبی یا محوری انجام گیرد.

در هرس درختان بارده نیز که دارای باردهی انتهایی می باشند، عملیات هرس شامل کاهش تراکم شاخه های اضافی است اما در ارقامی دارای باردهی جانبی به خاطر تولید مقدارزیاد محصول رشد شاخه ها متوقف می شود، لذا با حذف انتهایی تعداد زیادی از شاخه های جدید در اطراف درخت، محصول را کاهش تا رشد رویشی شاخه ها افزایش یابد.این ارقام باید به شدت سرزنی شوند.

بهترین روش هرس فرم درخت گردو، هرس جامی با محور تغییر یافته (Modified-Central- Leader ) می باشد که در سال دوم ۵-۳ بازوی اصلی از جوانه های زیرین در جهات مختلف و بفواصل حداقل ۳۰ سانتی متر از همدیگر انتخاب می شوند که اسکلت اصلی درخت را تشکیل می دهند.

این شاخه ها بایستی حداقل ۳۰ سانتی متر از همدیگر فاصله داشته و در جهات مختلف قرار داشته باشند. عملیات هرس بایستی طوری انجام شود که در نهایت درخت به فرم هرس جامی با محور تغییر یافته و با شکل متقارن درآید.

معمولاً در ارقام با باردهی انتهایی عملیات هرس تا سال چهارم انجام می شود و بعد از سال چهارم هرس، تنها به حذف شاخه های زائد و خشک شده محدود می گردد، لیکن در ارقام با باردهی جانبی، هرسال یک سوم انتهایی شاخه ها هرس شده و در تمامی مراحل محل هرس با چسب باغبانی پوشانده می شود.